پرداختن به حقوق شهروندی و حقوق بشر اتفاق ارزشمندی است که چندی پیش با امضاء تفاهم نامه ای بین معاونت حقوق بشر و امور بین الملل با کانون کلینیکهای مددکاری اجتماعی کشور رقم خورد. باعث امید بود چرا که در دوره های پیشین سخن از حقوق بشر تبعاتی داشت و حرف زدن از حقوق شهروندی خنده دار! اما اکنون وزارت دادگستری پرچمدار آن شده است. به فال نیک گرفتیم و اعلام آمادگی کردیم.
چند روز پیش در جلسه ای بودم با حضور معاون وزیر دادگستری، مسئولین شهری و کشوری و چند تن مددکار اجتماعی در همین خصوص.
آنچه در جلسه رفت امید مرا برای اجرای درست و گرفتن نتیجه دچار تردید کرد! چرا که گفته های دکتر عباسی نشان می داد که این حرکت هیچ بستر فکری اساسی ندارد و بیشتر جنبه نمادین دارد.
حرکتی که توسط ۲۰۰۰ مسجد قرار است اتفاق بیفتد، کار علمی و حرفه ای نیست. یعنی همین تفاهم نامه با کانون را با دو هزار مسجد هم بسته اند!
کانون وکلا قرارداد بسته است و خیلی جاهای دیگر. هیچ بودجه ای هم در نظر گرفته نشده است. بقول یکی از همکاران در سر در هر خانه ای می توان یک تابلوی حقوق شهروندی زد!!!
کاری به این بزرگ و اساسی، مجریان متخصص می خواهد. ورود مددکاران اجتماعی به اعتبار امضاء رییس محترم کانون جناب مهدیزاده است که سالیان در این حوزه کار کرده است. بعید می دانم ایشان از این وضعیت راضی باشند!
در جلسه مذکور بیشتر دعوای سهم خواهی بود تا درد کار.
آینده خوبی را پیش بینی نمی کنم، مگر دادگستری دو مهم را مد نظر قرار دهد:
یکی، کار را به متخصصین بسپارد. دوم، ردیف بودجه را مشخص نماید.
احمد جبارزاده | مددکار اجتماعی
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران
